Spierbevangenheid is de derde ziekte waarop je attent moet zijn. Het is een stoornis in de spierstofwisseling. Hierdoor kan een plotselinge, totale verzuring van voornamelijk de rug-, lenden- en kruisspieren optreden. Meestal openbaart de aandoening zich tien tot vijftien minuten nadat het dier in beweging komt of na afloop van het werk. Spierbevangenheid heet ook wel tying–up.
Een andere naam is maandagziekte. Heel toepasselijk want de aandoening heeft namelijk te maken met de verhouding tussen de hoeveelheid krachtvoer en de hoeveelheid werk. Een paard dat geen aangepast rantsoen krijgt op rustdagen (vroeger was dat op zondag) kan de volgende dag spierbevangen raken, op maandag dus. In dit geval blijft melkzuur, een afvalproduct van de verbranding van koolhydraten, in grote hoeveelheden in de spieren achter waardoor die stijf worden. Vroege herkenning en een juiste behandeling zijn bepalend voor de kans op herstel, dus let op: de eerste verschijnselen zijn een verstijving van de achterhand en een omhoog gebogen rug.
Het paard kan zich nauwelijks of slecht bewegen en transpireert meestal hevig. In ernstige gevallen is de urine koffiekleurig, wat duidt op spierafbraak. Het paard moet onmiddellijk rust krijgen. Elke vorm van beweging kan de spieren schaden. Dek de stijve spieren, vooral in de lendenen, toe met een deken. Het paard mag wel water drinken, maar niet eten. Waarschuw bij het zien van de symptomen direct de dierenarts.
Meer weten over spierbevangenheid? Volg dan de cursus Paard&Welzijn of koop het boek!
